“By failing to prepare, you are preparing to fail”
Αυτό το ρητό το είχε πει ο Benjamin Franklin και αν το μεταφράσουμε στα Ελληνικά πρακτικά λέει ότι “όταν αποτυγχάνουμε να προετοιμαστούμε τότε προετοιμαζόμαστε να αποτύχουμε”. Σαν να πάμε στης πανελλήνιες χωρίς να έχουμε ανοίξει βιβλίο ένα πράγμα. Σίγουρα είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία μας και κάποιοι από αυτούς είναι και εντελώς αστάθμητοι. Παρόλα αυτά είναι κοινή λογική το ότι όσο πιο καλά είμαστε προετοιμασμένοι για το “X” περιστατικό τόσες καλύτερες και οι πιθανότητες να το αντιμετωπίσουμε με επιτυχία.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που μου συνέβη τον πρώτο χρόνο της ενασχόλησης μου με το επάγγελμα του ασφαλιστή. Νέος ακόμα, έχοντας όμως ήδη πάει σε πολλές συναντήσεις, μέσω μιας σύστασης βρέθηκα στο κέντρο της Αθήνας για να μιλήσουμε για την ασφάλιση μιας κατοικίας. Ο ιδιοκτήτης ήταν Ολλανδός πολίτης, ακόμα Ολλανδός είναι ο άνθρωπος, και παρότι το Αγγλικό μου για τις ανάγκες του επαγγέλματος ακόμα ήταν σε χαμηλό επίπεδο καταλήξαμε σε μια πρόταση. Κατά την συμπλήρωσης αίτησης ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Πελάτης: ξέχασα να σας ρωτήσω, που πρέπει να καταθέσω το συμβόλαιο;
Εγώ: τι εννοείτε; Είναι ενυπόθηκο το σπίτι;
Πελάτης: όχι μετρητά το έχω αγοράσει! Δεν πρέπει να καταθέσω κάπου το συμβόλαιο για να φαίνεται ότι το σπίτι είναι ασφαλισμένο;
Εκεί κάπου θεώρησα ότι έχασα την «δουλειά»
Εγώ: ξέρετε, δεν υπάρχει νόμος που να σας υποχρεώνει να ασφαλίσετε το σπίτι σας.
Πελάτης: Α μάλιστα. Και αν πάθει ζημιά το σπίτι εμένα ποιος θα με αποζημιώσει;
Σάστισα! Δεν ήξερα πως ακριβώς να του απαντήσω χωρίς να γίνω κυνικός. Ακολούθησε ένας ειλικρινής διάλογος και στο τέλος έφυγα με μια κατοικία ασφαλισμένη.
Δεκαέξι χρόνια τώρα έχω ακούσει απίστευτες δικαιολογίες. Κάποιες έχουν βάση και κάποιες είναι απλά αστείες. Πραγματικά προτιμώ να ακούω το «δεν θέλω να ασφαλιστώ» από πολλά και άλλα!
Ο συγκεκριμένος κύριος είχε προφανώς έρθει από μια τελείως διαφορετική κουλτούρα. Του ήταν αδιανόητο ένα περιουσιακό στοιχείο του να είναι παρατημένο στο θέλημα της τύχης και έκανε αυτό που ήταν απολύτως λογικό για εκείνον: το ασφάλισε.
Δέχομαι την οικονομική δυσμένεια. Δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποι μας δεν έχουν την άνεση να ασφαλίσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και η αλήθεια είναι ότι αυτοί το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από κάθε άλλον.
Όμως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, όσο ευκολά αρκετοί από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε κάποιες εκατοντάδες ευρώ κάθε χρόνο για ένα νέο κινητό χωρίς πραγματικά να το έχουμε ανάγκη τόσο δύσκολα θα κάνουμε πως δεν ακούσαμε τον πωλητή όταν μας είπε ότι με μερικά παραπάνω ευρώ μπορούμε να το ασφαλίσουμε από κλοπή.
Οι παράγοντες που έχουν διαμορφώσει αυτή την συμπεριφορά είναι πάρα πολλοί για να τους συζητήσουμε σε ένα μόνο άρθρο. Μπορεί να μην είμαστε ανοικτοί στην αλλαγή ευκολά αλλά αξίζει να ακούσουμε το τι έχει να μας πει ένας επαγγελματίας ασφαλιστής.