Ό κλάδος της ασφάλειας στην Ελλάδα είναι ένας παρεξηγημένος κλάδος. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η βιομηχανία και οι άνθρωποι της είναι η κουλτούρα της Ελληνικής κοινωνίας που δεν φαίνεται να περιλαμβάνει την λέξη «πρόληψη» στο λεξικό της. Από την άλλη έχουμε έναν λαό που περιμένει τα πάντα από ένας κράτος. Όχι άδικα μιας και η λογική του «δώστα όλα» από τους κυβερνόντες γαλούχησε πολλές γενιές.
Δεκαπέντε έτη έχουν περάσει από την μέρα που επέλεξα αυτό το πανέμορφο επάγγελμα το οποίο μου έχει χαρίσει πολλές χαρές και λύπες. Γνώρισα ανθρώπους από όλα τα οικονομικά στρώματα και όλες τις πλευρές τις ζωής. Έμαθα πράγματα που σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν θα είχα φανταστεί. Άκουσα την ιστορία δεκάδων συνανθρώπων μου. Μοιραστικά τους προβληματισμούς τους.
Από τα καρνάγια στο Πέραμα μέχρι τα αρχοντικά στην Κηφισιά. Από καφέ στο πόδι έξω από καντίνα μέχρι επίσημες συναντήσεις σε κεντρικά ξενοδοχεία. Μια επαγγελματική ζωή γεμάτη την οποία δεν θα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία μου μέχρι στιγμής και θα μπορούσε να είναι η ιστορία του κάθε επαγγελματία ασφαλιστή εκεί έξω.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα συναντήσετε έναν επαγγελματία του κλάδου, έναν άνθρωπο συνειδητοποιημένο, έναν άνθρωπο που τιμά την φανέλα… ακούστε τον. Δεν είναι ντροπή να μην τα ξέρεται όλα και να το παραδεχθείτε σε αυτόν. Αυτά που έχει να σας πει μπορεί να σας ενδιαφέρουν μπορεί και όχι.
Κερδισμένοι θα βγείτε από αυτή την συνάντηση.