Πριν πολλά χρόνια πάνω σε μια συζήτηση που γινόταν περί ανέμων και υδάτων ανέφερα στην ομήγυρη ότι ένα καλό κράνος για μηχανή κοστίζει κάποια εκατοντάδες ευρώ. Η απάντηση που έλαβα από φίλο μοτοσικλετιστή θα μπορούσε να ήταν και αποστομωτική αν δεν έκρυβε πίσω τις το τεράστιο κενό που υπάρχει στην χώρα μας σε θέματα πρόληψης. “Μα Μιχάλη εκατοντάδες ευρώ δεν κάνει πλέον ούτε το μηχανάκι μου”. Η δικιά μου απάντηση ήταν “αγαπητέ το κράνος το έχετε για το κεφάλι σας και όχι για το μηχανάκι σας. Αν τώρα το κεφάλι σας και η ζωή σας δεν αξίζει για εσάς τον ίδιο εκατοντάδες ευρώ εμένα δεν μου πέφτει λόγος”.
Η κουβέντα δεν συνεχίστηκε. Δεν υπήρχε λόγος. Το άτομο αυτό ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήξερε πραγματικά γιατί φοράει κράνος. Όπως και πολλοί συνάνθρωποι μας έτσι και αυτός έβλεπε το κράνος, την ζώνη, το να μην τρέχουμε και να μην οδηγούμε επικίνδυνα όχι σαν σωτήριες για την ζωή πρακτικές αλλά τον τρόπο για να αποφύγουν ένα χρηματικό πρόστιμο. Και αυτό φυσικά είναι ένα τεράστιο λάθος.
Βλέπετε όταν το κράτος περνά προς τα έξω την εικόνα ότι νομοθετεί με καθαρά εισπρακτικά κριτήρια και όχι για το καλό των πολιτών αυτό είναι πρόβλημα. Ο δάσκαλος πρέπει να δώσει στο παιδί να καταλάβει ότι είναι σημαντικό να μάθει “πέντε πράγματα” για το καλό του και όχι για να μην “κοπεί” στις εξετάσεις.
Συμπέρασμα: Αυτές είναι δυστυχώς παθογένειες που έχουν μπολιαστεί εδώ και δεκαετίες στην κουλτούρα μας και είναι σημαντικό να τις εξοστρακίσουμε. Για το δικό μας το καλό.